اثربخشی روش درمانی عصبی- حرکتی آنت‌بنیل بر مهارت‌های حرکتی و مهارت‌های اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

کارشناسی ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

چکیده

مطالعه حاضر با هدف اثربخشی روش درمانی عصبی- حرکتی آنت‌بنیل بر مهارت‌های حرکتی و مهارت‌های اجتماعی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا انجام شد. طرح این تحقیق نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل تمامی کودکان اوتیسم 5 -10 سال است که به کلینیک خدمات روان‌شناختی صدر مراجعه کرده‏اند. از میان داوطلبان، 30 نفر به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب و در گروه‏های آزمایشی و گواه جایگزین شدند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از آزمون مهارت‌های حرکتی اولریخ 2 و پرسشنامۀ مهارت‌های اجتماعی گرشام و الیوت (۱۹۹۰) استفاده شد. گروه آزمایش روش مداخله‌ای آنت‌بنیل را در 8 جلسه 2 ساعته دریافت کردند، در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده شد: یافته‌های به‌دست آمده نشان داد بین میانگین مهارت‌های حرکتی جابه‌جایی (22/7=F، 013/0=p) و کنترل شیء (24/8=F، 009/0=p) در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین مهارت‌های اجتماعی همکاری (69/7=F، 011/0=p)، ابراز وجود (45/5=F، 029/0=p) و مهار خود (78/6=F، 016/0=p) در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. به‌طور کلی بر اساس این یافته‌ها، می‌توان گفت درمان عصبی – حرکتی آنت‌بنیل در پس‌آزمون باعث افزایش مهارت‌های حرکتی (جابه‌جایی و کنترل شیء) و مهارت‌های اجتماعی (همکاری، ابراز وجود و مهار خود) شده است. با توجه به نتایج به‌دست آمده از این روش مداخله‌ای می‌توان با آموزش چارچوب این روش درمانی به والدین کودکان مبتلا به اوتیسم گامی مؤثر در راستای بهبود مهارت‌های اجتماعی و حرکتی کودکان برداشت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effectiveness of Anat Baniel's Method for Neuro-motor therapy on motor skills and social skills of children with high-functioning autism spectrum disorder

نویسنده [English]

  • Hoda Faramarzi
M.A. in General Psychology, Islamic Azad University, Tehran Science & Research Branch, Tehran, Iran
چکیده [English]

the aim of this research was to study the effectiveness of Anat Baniel's Method (ABM) for neuro-motor therapy on motor skills and social skills of high-functioning children with autism.
This research was a semi-experimental study with with pre-test and post-test with control group design. The statistical population included all autistic children aged 5-10 years, who were referred to Sadr Psychological Clinic. From among the volunteers, 30 children were selected by convenience sampling method and assigned to experimental and control groups. To collect data, The Ulrich's Motor Skills Test and Social Skills Questionnaire of Gersham and Elliot (1990) were used. The experimental group received Annette Benile's intervention in eight 2-hour sessions, while the control group did not receive this training. In order to analyze the data, multivariate covariance analysis was done. The results showed that there was a significant difference between the mean of displacement motor skills (F=7.22, p=0.013) and Object control (F=8.24, p=0.009) in the experimental and control groups. There was also significant difference between social skills of collaboration (F=7.69, P=0.011), self-expression (F=5.45, P=0.029) and self-control (F=6.78, P=0.016) between the experimental and control group. Generally, based on these findings, it can be concluded that Anat Baniel's Method (ABM) of neuro-motor therapy has increased motor skills (displacement and object control) and social skills (collaboration, self-expression, and self-control) in post-test. According to the results obtained from this intervention method, teaching the framework of this treatment to parents of high-functioning children with autism, improves the social and motor skills of these children.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Neuro-motor therapy
  • autism
  • social skills
  • motor skills
احمدی، احمد و شاهی، یوسف (1389). اثربخشی تمرین‌های ادارکی حرکتی بر افزایش مهارت‌های حرکتی و ریاضی کودکان مبتلا به اوتیسم: بررسی تک‌آزمودنی. مجله اصول بهداشت روانی، 2(46): 534-541.
افتخاری، سمیرا.، صدوقی، مجید و رضایی، سعید (1395). طراحی برنامه آموزش مهارت‌های هیجان خوانی مبتنی بر نطریه ذهن و اثربخشی آن بر بهبود مهارت‌های همدلی کودکان اتیستیک با عملکرد بالا. فصلنامه توانمندسازی کودکان استثنایی، 7(20): 41-34.
ترابی، فرناز.، آقایاری، آذر و دشت‌آبادی، حسین (1394). تأثیر یک دوره آموزش مهارت‌های پایۀ شنا بر مهارت‌های حرکتی درشت کودکان اوتیسمی 7 - 11 سال. مجله رشد و یادگیری حرکتی- ورزشی، 2(7): 171-185.
خوشحال رودپشتی، وجیهه و خانزاده، عباسعلی حسین (1394). تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباط مؤثر والد‌محور بر مهارت‌های اجتماعی کودکان کم شنوا. مجله تعلیم و تربیت استثنایی، 15(6): 46-55.
رضایی، آرزو و کاظمی، ملیحه سادات (1396). تأثیر آموزش تنطیم هیجان بر شناخت واکنش‌های اجرایی کودکان مبتلا به طیف اوتیسم. مجله سلامت روان کودک، 4(2): 82-91.
سیفی، رقیه.، صالحی عمران، ابراهیم و پناهنده وانسفلی، خدیجه (1394). اثربخشی مداخلۀ نظریۀ ذهن بر ارتقاء سطوح نظریه ذهن کودکان دارای اتیسم با عملکرد بالا. فصلنامه توانمندسازی کودکان استثنایی، 6( 2): 8-1.
شهیدی زند، فاطمه.، گل محمدی، بهروز و اکبری، حکیمه (1394). تأثیر برنامۀ حرکتی پیشرونده بر بهبود مهارت‌های حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم. مجله رشد و یادگیری حرکتی- ورزشی، 3(7): 343-357.
شهیم، سیما (1381). بررسی مهارت‌های اجتماعی در گروهی از دانش‌آموزان نابینا از نظر معلمان. مجله روان‌شناسی و علوم تربیتی، 32(1):121-139.
شـهیم، سـیما (1377). بررسـی روایـی و پایـایی مقیـاس روش درجه‌بندی مهارت اجتماعی در گروهی از کودکـان دبسـتانی شیراز. مجله علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهـواز، 3(4):29 – 17.
نظری، المیرا و فرامرزی، سالار (1396). تأثیر مداخله بهنگام بازی محور بر رشد روانی- حرکتی کودکان با اختلال طیف اوتیسم. مجلۀ رشد و یادگیری حرکتی- ورزشی، 9(2): 303-318.
واحدمطلق، معصومه و عضدالملکی، سودابه (1395). اثربخشی آموزش مهارت‌های خودیاری بر تعاملات اجتماعی و ارتباط کودکان اختلالات طیف اتیسم. فصلنامه توانمندسازی کودکان استثنایی، 7(18): 22-13.
یوسفی، فریده و خیـر، محمـد (1381). روایـی و پایـایی مقیـاس مهارت اجتماعی ماتسون، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشـگاه شیراز. 18(36): 158-147.