افشار، زکیه (1396). بررسی اثربخشی آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد – کودک (CPRT) بر کاهش استرس والدگری و افزایش خوداثرمندی والدینی مادران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهراء(س).
ارجمندی، شهره.، کیخاوندی، ستار و سایه میری، کوروش(1394). بررسی میزان شیوع اختلال نقص توجه وبیش فعالی در دانش‌آموزان دبستانی از دید معلمان و والدین: مطالعه مروری سیستماتیک و فراتحلیل. مجله اصول بهداشت روانی، 17(5): 219-213.
امیر، فاطمه.، حسن‌آبادی، حسین.، اصغری نکاح، سید محسن و طبیبی، زهرا(1391). بررسی اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک بر سبک‌های فرزندپروری. فصلنامه مشاوره و روان درمانی، 1(4): 489-474.
بابک، ندا.، حسینیان، سیمین.، خیرخواه، محمد تقی.، محمدی، محمدرضا(1395). مقایسه زمان واکنش و عملکرد در تصمیم‌گیری پرخطر در کودکان با اختلال نقص توجه و بیش فعالی. فصلنامه توانمندسازی کودکان،1(7): 53-62.
پاشا، رضا (1395). اثربخشی آموزش اصلاح رفتار مادران بر میزان رفتارهای نامطلوب کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، 1(63):98-90.
پیرنیا، بیژن (1396). اثربخشی درمان تعاملی والد-کودک بر پرخاشگری کودکان. مجله مشکلات رفتاری و درمان های روان‌شناختی، 27(7): 69-47.
جمالی پاقلعه،سمیه.، عابدی، احمد و آقایی، الهام (1391). فراتحلیل اثربخشی مداخله‌های روان‌شناختی بر میزان نشانه‌های اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی. فصلنامه ایرانی کودکان استثنایی، 11(4): 334-321.
حشمتی، رسول.، اصل اناری، روح‌اله و شکرالهی، رقیه (1394). اثربخشی تکنیک‌های بازی درمانی گروهی بر اضطراب حالت، احساسات مثبت و سطح سازگاری کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص. مجله ناتوانی‌های یادگیری. 5(24):4-7.
حمیدی، فریده.، محمدی خراسانی، فرنگیس (1396). اثربخشی مشاوره گروهی شناختی رفتاری والدین کودکان بیش فعال بر اختلالات رفتاری فرزندان. فصلنامه توانمندسازی کودکان. 8 (22):50-60.
خدابخشی کولایی، آناهیتا.، شاهی، عبدالستار.، نویدیان، علی و مصلی نژاد، لیلی (1394). اثربخشی آموزش برنامه والدگری مثبت به مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کاهش مشکلات برونی سازی شده کودک. مجله اصول بهداشت روانی، 17(3): 142-137.
داوری، رحیم (1394). اثربخشی درمان یکپارچه شناختی-رفتاری و حرکتی آموزش بر نشانه‌های بالینی و کارکردهای اجرایی کودکان با اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی. اندیشه و رفتار، 39(9): 22-33.
دلاوریان، مونا.، افروز، غلامعلی.، توحیدخواه، فرزاد و نایبی، الهه (1394). سامانه حمایتگر تشخیص بالینی جهت تشخیص دقیق نوع اختلال کودکان با نشانه بیش فعالی. فصلنامه توانمندسازی کودکان، 3(15): 1-12.
کاپالکا، جورج ام. (1397). مشاوره با پسران و مردان مبتلا به ADHD. ترجمۀ موسوی، رقیه و ناصر رنجبر، هدیه، چاپ اول، ارجمند.
سادوک، بنجامین جیمز.، سادوک، ویرجینیا و روئیز، پدرو(1395). خلاصه روانپزشکی کاپلان و سادوک علوم رفتاری/ روان پزشکی بالینی، جلد اول ویراست یازدهم 2015. ترجمه رضائی، چاپ اول، تهران: شابک.
سبزیان، سعیده.، کلانتری، مهرداد و مهرابی، حسینعلی (1394). اثربخشی بازی مشترک مادر- کودک بر علائم اختلال کمبودتوجه/بیش فعالی در دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهر اصفهان. فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی، 20(5): 263-246.
شوشتری، مژگان.، عابدی، احمد.، خالدیان، محمد و کرمی باغطیفونی، زهرا (1392). مقایسه اثربخشی مداخلات آموزشی- روان‌شناختی والدین محور، کودک محور و ترکیبی بر کاهش نشانه‌های اختلال نقص توجه و بیش فعالی. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 12(3): 390-380.
شهاییان، آمنه.، شهیم، سیما.، بشاش، لعیا و یوسفی، فریده (1386). هنجاریابی تحلیل عاملی و پایاییی فرم کوتاه ویژه والدین، مقیاس درجه بنده کانرز 6-11 ساله شیراز. مطالعات روان شناختی،3 (3): 97-120.
عاقبتی، اسما.، شوشتری، حکیم و غرایی، بنفشه (1392). اثربخشی رابطۀ والد-کودک در مادران کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی. کنگره بین المللی روانپزشکی کودک و نوجوان دانشگاه علوم پزشکی تبریز. کنگره 6(11085): 11-10.
علی‌اکبری، نوش‌آفرین.، ابوالقاسمی، عباس.، عطادخت، اکبر و نیرومند صومعه، بهنام (1394). بررسی اثربخشی گروه درمانی رابطۀ والد-کودک بر افزایش مهارت‌های اجتماعی کودکان پیش دبستانی مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی. فصلنامه شخصیت و تفاوت‌های فردی. 4 (7): 63-47.
عظیمی، عظیم.، مکوند حسینی، شاهرخ.، عظیمی، رضوان و حسن‌پور، مهدیه (1394). اثربخشی ریتالین بر کارکرد اجرایی کودکان با اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه در آزمون‌های بندرگشتالت و ماتریس های ریون رنگی. دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در مدیریت.
مصطفوی، سعیده‌السادات.، شعیری، محمدرضا.، اصغری مقدم، محمدعلی و محمودی قرایی، جواد (1391). تأثیر آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد- کودک (CPRT) مطابق با الگوی لندرث به مادران بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان. روانشناسی بالینی و شخصیت( دانشور رفتارسابق)، 2(7): 33-42.
موسوی، رقیه.، جمالی، عبدالله.، نجاتی، امین و شریفی، علی (1395). اثربخشی آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک بر فرزندپروری مادران دارای کودک 8-11 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی-کمبود توجه. رویش روانشناسی، 5(2): 146-115.
ناظمی، رفیعه (1393). اثربخشی آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک بر افزایش خوداثرمندی فرزندپروری مادران و کاهش شدت کلی دشواری و مشکلات رفتاری کودکان 2 تا 5 ساله با خلق و خوی دشوار. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد.
نجاتی، امین.، موسوی، رقیه.، روشن چلسی، رسول و محمودی قرائی، جواد(1395). اثربخشی آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک بر بهبود فرزندپروری مادران کودکان 8 تا 11 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی-نقص توجه. مجله روانشناسی بالینی، 8(1): 49-37.
نجاتی، امین.، موسوی، رقیه.، روشن چلسی، رسول و محمودی قرائی، جواد (1395). اثربخشی مداخلات گروهی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک (CPRT) بر شدت نشانه های اختلال بیش فعالی/کمبود توجه. روانشناسی بالینی و شخصیت (دانشور رفتار)، 2(1): 16-31.
)