1
کارشناسارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی تهران
2
دانشیار گروه روانشناسی بالینی دانشگاه خوارزمی تهران
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزش مهارتهای ارتباطی در نظمجویی شناختی هیجاننوجوانان دختر دارای اختلال سلوک، طراحی شدهاست. نخست به مدارس راهنمایی دخترانه استان البرز که در دسترس بوده، مراجعه نموده و در مقطع راهنمایی (محدوده سنی 12 تا 15 سال)، پرسشنامه اختلال سلوک اجرا شد. پس از اینکه افراد دارای نمرات بالا در پرسشنامه اختلال سلوک (افرادی که پس از محاسبهی نمرات تمام مقیاسها و رسم نیمرخ CBCL، قلهی نیمرخشان در طیف بالینی قرار گرفت)، از بین مجموع 90 شرکتکننده انتخاب گشته و تحت مصاحبه ساختار یافته براساس DSM-IV-TR قرار گرفتند، درنهایت 30 نفر که ملاکهای ورود به مطالعه را تأمین کردند، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. سپس این 30 نفر بهطور تصادفی به دو گروه پانزدهتایی آزمایش و کنترل تقسیم گشته و هر دو گروه به نسخهی فارسی پرسشنامهی نظمجویی شناختی هیجان (CERQ) پاسخ دادند. گروه آزمایش، آموزش مهارتهای ارتباطی را به شکل گروهی دریافت نموده و گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. مداخلات آزمایشی طی 10 جلسه برای گروه آزمایش به اجرا درآمد. در پایان جلسه دهم، مجدداً هر 30 شرکتکننده به پرسشنامهی نظمجویی شناختی هیجان مرحله نخست، پاسخ دادند. نتایج بهدست آمده نشان داد که در سطح معناداری 5% خطا، آموزش مهارتهای ارتباطی در نوجوانان دختر دارای اختلال سلوک، تغییرات محسوسی در زمینهی بهبود راهبردهای سازشنایافته نظمجویی شناختی هیجان و یا افزایش راهبردهای سازشیافته نظمجویی شناختی هیجان ایجاد نمیکند.