روش‌های فرزندپروری مادران کودکان دارای اختلال کم‌توجهی/ بیش‌فعالی: مروری نظامدار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

2 دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

3 استادیار گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

چکیده

هدف مقاله حاضر بررسی نتایج پژوهش­های انجام شده در حوزه فرزندپروری در مادران کودکان دارای اختلال کم­ توجهی/ بیش ­فعالی بود. با جستجو در پایگاه­های اطلاعاتی شامل اسکوپوس، اریک، پاب­مد و گوگل­اسکولار، 92 مقاله با موضوع فرزندپروری در مادران کودکان دارای اختلال کم ­توجهی/ بیش ­فعالی به­دست آمد. بر اساس پروتکل مطالعه مروری نظامدار، متن کامل 11 مقاله نهایی برای این مطالعه مدنظر قرار گرفت. سپس متن کامل مقالات منتخب به صورت کامل مرور و اطلاعات مورد نظر استخراج شد. این اطلاعات شامل مشخصات شناسنامه­ ای پژوهش، روش پژوهش (جامعه، نمونه و روش نمونه­گیری) و سپس تعیین فرزندپروری بود. نتایج نشان داد که والدین کودکان دارای اختلال کم­ توجهی/ بیش­ فعالی بیشتر از سبک فرزندپروری مستبدانه استفاده می­کردند. مادران این گروه از کودکان، بیشتر فرمان ­دهنده وکمتر پاداش ­دهنده می ­باشند. همچنین،  این مادران تعامل کمتری با فرزندان خود داشتند. با توجه به اینکه احتمالاً کودکان با اختلال کم­ توجهی/ بیش­ فعالی دارای مشکلات رفتاری، تحصیلی و بی ­توجهی هستند؛ رفتارهای منفی، تقاضامندانه و انتقادی والدین به­ عنوان واکنش نسبت به این اختلال بیشتر از والدین دارای فرزند بهنجار بود و بیشتر از شیوه­ های فرزندپروری مستبدانه استفاده کردند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Prenting methods among the mothers of children with Attention Deficit/ Hyperactivity Disorder: A systematic review

نویسندگان [English]

  • Marzieh Mirdamadi 1
  • Saeid Hassanzadeh 2
  • Masood Gholam Ali Lavasani 2
  • Samira Vakili 3
1 PhD Student in Exceptional Child Psychology and Education, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.
2 Associate Professor, Department of Psychology, Faculty of Education and Psychology, University of Tehran, Tehran, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Exceptional Child Psychology, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Attention Deficit /Hyperactivity Disorder (ADHD) is a neurodevelopmental disorder that affects parenting styles as well as parent-child interaction. The present study aimed to investigate the parenting styles among the mothers of children with ADHD. For this purpose, a search of internal databases including Scopus, Eric, PubMed and Google Scholar databases engine obtained 92 articles with parenting style in mothers of ADHD children. Based on the systematic review study protocol, the full text of the 11 final papers that were selected for meta-analysis. Then, the full text of the selected articles was fully reviewed and the related information was extracted. This information included the characteristics of the research identity card, the research method (community, sample and sampling method) and then the determination of parenting. Mothers of children with ADHD are more commanding, less rewarding, and less likely to interact with their children. Negative, demanding, and critical parental behaviors in response to ADHD are more common than the parents with normal children and use more authoritarian parenting practices given that children with this kind of disorder may have academic behavioral problems and inattention.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Attention Deficit /Hyperactivity Disorder
  • parenting
  • systematic review
بهاری قره­گوز، ع. (1394). مدیریت بر رفتار کودک بیش­فعال با هفت گام. تبریز: انتشارات فروزش.
تیموری، س.، و یوسفی، ش. (1387). مقایسه سبک­های فرزندپروری والدین دارای کودک ADHD با والدین دارای کودک بهنجار. همایش ملی روانشناسی و کاربرد آن در جامعه. تابستان 1387، دانشگاه آزاد اسلامی مرودشت، ایران.
جهانشاهی، م. (1399). بررسی رابطه بین سبک­های فرزندپروری و گرایش به مصرف مواد مخدر نوجوانان 14تا 17 ساله در شهر آشخانه. فصلنامه دانش انتظامی خراسان شمالی، 7 (25)، 131-111.
حسن­زاده، س.، امرایی، ک.، و صمدزاده، ص. (1398). فراتحلیلی بر شیوع اختلال کاستی توجه و بیش­فعالی در ایران. نشریه توانمندسازی کودکان استثنایی، 10(2)، 177-165.
حیدری، ر.، عیسی­نژاد، ا.، و یوسفی، ن. (1398).  فراتحلیلی بر پژوهش­های مربوط به اثربخشی برنامه­های آموزش والدین بر اختلالات برون­سازی در کودکان. مجله پژوهش­های مشاوره، 18(70)، 58-35.
درخشان­پور، ف.، خاکی، س.، شاهینی، ن.، وکیلی، م. ع.، و ثاقبی، ع. (1395). ارتباط سلامت روانی مادران با سبک فرزندپروری در کودکان مبتلا به اختلال بیش­فعالی و نقص توجه. مجله اصول بهداشت روانی، 18(3)، 151-155.
طاهری، ع. ا.، و سلیمانی، م. (1399). نقش انعطاف­پذیری در پیش­بینی علائم اختلال­های رفتاری کودکان کم­توان ذهنی آموزش­پذیر مقطع ابتدایی با میانجیگری       سبک­های فرزندپروری. فصلنامه روان­شناسی افراد استثنایی، 10(37)، 133-113.
نجاتی، ا.، موسوی، ر.، روشن چلسی، ر. و محمودی قرائی، ج. (1395). اثربخشی مداخلات گروهی مبتنی بر رابطه والد- کودک (CPRT) بر بهبود فرزندپروری مادران کودکان 8 تا 11 ساله مبتلا به اختلال بیش­فعالی- کمبود توجه. مجله روان­­شناسی بالینی، 8(1)، 49-37.