مقایسه اثربخشی مداخلات بازی‌های حرکتی، ذهنی و ترکیبی بر بهبود ادراک فضایی دانش‌‌آموزان کم‌بینا

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجو دکتری حرکات اصلاحی و آسیب شناسی ورزشی دانشگاه تهران

2 عضو هیات علمی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

3 دکتری روانشناسی علوم تحقیقات تهران، تهران، ایران

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی مداخلات بازی‌های حرکتی، ذهنی و ترکیبی بر بهبود ادراک فضایی دانش آموزان کم‌بینا انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح سه گروهی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان کم‌بینا 9 الی 12 سال مدارس همگانی و استثنائی شهر کرمانشاه تشکیل داد که از میان آن‌ها، 30 نفر به‌طور هدفمند با تیزی دید بین 05/0 الی 4/0 دیوپتر برای مطالعه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه 10 نفری قرار گرفتند. گروه­های مورد مطالعه به مدت 8 هفته، هفته‌ای 2 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه تمرین ­کردند. برای اندازه‌گیری قابلیت ادراک فضایی، از آزمون‌های پرتاب توپ به هدف و تعداد دریبل توپ در 15 ثانیه استفاده شد. عملیات آماری با استفاده از آزمون t همبسته، تحلیل واریانس یک‌سویه و آزمون LSD انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که در آزمون پرتاب توپ، هر سه روش بازی موجب پیشرفت معنادار شدند؛ اما تفاوت در بین گروه‌ها ازلحاظ آماری معنادار نبود. در آزمون دریبل، تنها بازی‌های ترکیبی موجب توسعه ادراک فضایی شد. به‌علاوه، مقایسه‌های بین گروهی بر برتری معنادار این روش نسبت به روش ذهنی و بدنی دلالت داشتند. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد، در فعالیت‌های بدنی پیچیده‌تر، برای رشد جهت‌یابی کودکان کم‌بینا بهتر است از بازی‌های ترکیبی استفاده شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparison of the effectiveness of interventions of motion games, mental and combination on improving spatial perception of students of low vision

نویسندگان [English]

  • Akram Ahmadi barati 1
  • Saed Ahmadi barati 2
  • Shahla Salimi 3
چکیده [English]

Aim: The purpose of this study was to Comparison of the effectiveness of interventions of motion games, mental and combination on spatial perception capability of students of low vision. Methods: The present study is a semi-experimental study with three groups. The statistical population of this study was comprised of all 9-12 year-old students of general and exceptional schools in Kermanshah, of these, 30 subjects were randomly selected into three groups of 10 people, with a sharp visibility of between 0.05 and 0.4 diopters. The groups were trained for 8 weeks, 2 sessions per week and 60 minutes each session. To measure the spatial perception of the subjects, the test throwing the ball to the goal and dribbling the ball for 15 seconds was used. Statistical operations using descriptive statistics, T-test, One- Way Anova and LSD post hoc test was performed. Results: Our data showed that test throwing the ball all three training methods resulted in significant advances in the spatial perception of children. However, the difference observed between the groups was not statistically significant. Test dribbling the ball, the only way to develop the spatial perception were combined training. In addition, between-group comparisons of the significant advantages of this method were compared to the mental and physical practice implications. Conclusion: findings show in complicated physical activity for children with low vision to growspatial capability is better that used than mental practice combined with physical.

کلیدواژه‌ها [English]

  • spatial perception
  • combination game
  • mental game
  • motor game
  • children with low vision
منابع ،)1381( احمد پناه، محمد،
مبانی ن ری
و راهنمای
عملی جهت یاب ی
و تحرک
افراد با
آسیب بینایی پژوهشکده کودکان استثنایی ، ،)1380( تفضلی مقدم، عبدالحسین، روان شناس ی و آموزش
وپرورش
کودکان و نوجوانان
دار ای ضایعات بینایی آستان قدس رضوی ،
، 1384( رسول ، حمایتطلب
بررسی ت ث یر ش ی وه ها
ی مختل
تمرین
فیزیکی و
ذهنی بر اکتساب،
یادداری و
انتقال مهارت
حرکتی
دانش آموزان
سالم و
عقب مانده
ذهنی پایاننامه دوره دکتری ،
دانشکده تربیتبدنی، دانشگاه تهران ،)1382(رحمانی نیا، فرهاد،
مبانی و کاربرد یادگیری حرکتی ، چاپ اول،
انتشارات بامداد  ،)1385شفیعی، روشنک، شریفی درآمدی، پرویز، (
نابینایی و ادراک
محی ، انتشارات سپاهان، چاپ اول  ،)1376( نوربخش، رابعه، بررسی
سازمان ده ی
تجسم
فضایی
در
کودکان
بینا
و نابی نا  پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد ،
اسلامی تهران  .)1390ورنر، مارگات جی. تامپکینز، جیمز آر. کاتالا، ریچاردا. ( روانشناسی و آموزش وپرورش کودکان استثنایی . ترجمه شریفی درآمدی، سیمین رونقی، صفر یزدی. تهران: نشر دانژه.