مقایسه اثربخشی رویکرد تدریس بازی تاکتیکی و روش سنتی بر انگیزه مشارکت ورزشی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.

2 دانشجوی دکترای رفتار حرکتی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی تمایل به اجتناب از مشارکت در فعالیت‌های بدنی دارند که منجر به عملکرد حرکتی ضعیف و پیامدهای منفی روانی در آن‌ها می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی رویکرد تدریس بازی تاکتیکی و روش سنتی بر انگیزه مشارکت ورزشی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی بود. تعداد 30 نفر از کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی شهر کرمانشاه به‌صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. سپس بر اساس نمرات پیش‌آزمون همتاسازی شده و در دو گروه 15 نفره تمرینی مدل بازی تاکتیکی و گروه تمرین سنتی قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل یک دوره برنامه آموزش بسکتبال بود که طی 12 هفته و هر هفته سه جلسه یک‌ساعته به دو روش سنتی و بازی تاکتیکی انجام گرفت. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه‌ اختلال هماهنگی رشدی ویلسون (DCDQ'07)، آزمون ارزیابی حرکات جنبشی کودکان هندرسون (MABC-2) و ﻣﻘﯿﺎس انگیزه مشارکت ورزشی گیل (SPMQ) بود. نتایج آزمون‌های شاپیرو ویلک و لوین نشان‌دهنده نرمال بودن داده­ها و همگنی واریانس‌ها بود. جهت تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SPSS استفاده شد (05/0> P). نتایج پژوهش نشان داد که گروه تمرینی مدل بازی تاکتیکی نسبت به گروه تمرین سنتی افزایش معناداری را در امتیازات انگیزه مشارکت ورزشی داشتند. بنابراین می‌توان گفت استفاده از روش مدل بازی تاکتیکی نسبت به شیوه سنتی تدریس باعث افزایش انگیزه مشارکت ورزشی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی می‌شود. پیشنهاد می‌شود در آموزش مهارت‌های ورزشی به کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی از رویکرد بازی تاکتیکی استفاده شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparing the effectiveness of tactical game teaching approach and traditional teaching method on sport participation motivation of children with developmental coordination disorder

نویسندگان [English]

  • Mohammad Jalilvand 1
  • Abass Rezheh 2
1 Assistant Professor of Motor Behavior, Department of Physical Education and Sport Sciences, Kermanshah Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran
2 PhD Student of Motor Behavior, Tehran Central Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

The aim of the present study was to compare the effectiveness of teaching tactical game approach and traditional teaching method on Sport Participation Motivation of children with developmental coordination disorder. The method of this study was quasi-experimental with pre-test-post-test design. The statistical population was all 9 to 12-year-old boys with developmental coordination disorder in Kermanshah City. 30 boys with developmental coordination disorder in Kermanshah City participated in the study voluntarily. Then, they were matched based on the pre-test scores and divided into two training groups of tactical game model and traditional teaching method each consisting of 15 individuals. The training program consisted of a basketball training program that was performed during 12 weeks and three one-hour sessions per week in both traditional and tactical games groups. Assessment tools included the Wilson Developmental Coordination Disorder Questionnaire (DCDQ'07), Sport Participation Motivation Questionnaire (SPMQ) and Movement Assessment Battery for Children Test (MABC-2). The results of Shapiro-Wilk and Levin tests showed that the data were normal and the variances were homogeneous. Analysis of covariance in SPSS 23 software was used to analyze the data (P <0.05). The results showed that the training group of tactical game model had a significant increase in Sport Participation Motivation scores compared to traditional teaching method group. Therefore, it can be said that using tactical game model compared to the traditional teaching method, increases Sport Participation Motivation of children with developmental coordination disorder. It is recommended to use tactical game approach in teaching sports skills to children with developmental coordination disorder.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sport Participation Motivation
  • Tactical Game Approach
  • Traditional Approach of Education
  • Children with developmental coordination disorder

مراجع

احمدی، م.، نمازی زاده، م.، و مختاری، پ. (1391). جو انگیزشی ادراک‌شده، خشنودی از نیازهای روان‌شناختی و انگیزش خودمختاری در ورزش کودکان پسر. پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی. 2(۳)، ۱۲۵-۱۳۹.
اسکندرنژاد، م.، جاهدی، م.، و رضائی، ف. (1398). تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی بسکتبال بر عملکرد تعادلی کودکان مبتلا به کمبود توجه-بیش فعالی. فصلنامه علمی - پژوهشی طب توان‌بخشی. 6(3)، 135-143.
مرادی، ه.، و موحدی، ا. ر. (1398). تأثیر غنی‌سازی محیط (تمرینات ادراکی -حرکتی اسپارک) بر بهبود کارکردهای عصبی -شناختی توجه در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی. مجله علوم اعصاب شفای خاتم. ۷ (۳)، 31-23.
نوروزی سیدحسینی، ا.، و نوروزی سیدحسینی، ر. (1396). تأثیر روش آموزشی بر انگیزش خودمختاری و یادگیری سرویس والیبال در دانش‌آموزان نوجوان. رفتار حرکتی. 9(29)، 183-198.
هاشمی، ا.، شیخ، م.، حومنیان، د.، و باقرزاده، ف. ا. (1398). تأثیر تمرینات وی فیت بر ویژگی‌های فراشناختی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی. علوم حرکتی و رفتاری. 2(3)، 177-188.
یاعلی، ر.، تیموری، ن.، و باقری، س. (1398). تأثیر روش آموزش (خطی و غیرخطی) بر انگیزه مشارکت دانش‌آموزان در درس تربیت‌بدنی. مطالعات روانشناسی ورزشی. 8(30)، 205-220.
توانمندسازی کودکان استثنایی
دوره 12، شماره 1
خرداد 1400
صفحه 21-30

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 02 اسفند 1399
  • تاریخ بازنگری: 16 اسفند 1399
  • تاریخ پذیرش: 29 فروردین 1400

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار