بنیسی، پ. (1398). اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر تابآوری و سازگاری دانشآموزان با اختلال یادگیری. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 1(30)، 115-107.
تمجیدتاش، ا.، سیف نراقی، م.، و نادری، ع. ا. (1397). طراحی و اعتبارسنجی الگوی برنامه درسی ترمیمی برای دانشآموزان با اختلالهای یادگیری ویژه در دوره اول ابتدایی. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 4(29)، 80-69.
جانه، م.، ابراهیمی قوام، ص.، و علیزاده، ح. (1391). بررسی کارکردهای اجرایی استدلال، برنامهریزی، سازمان دهی و حافظهکاری در دانشآموزان با و بدون اختلال ریاضی در مقطع ابتدایی استان تهران. فصلنامه روانشناسی افراد استثنائی. 5(2)، 42-21.
حاجلو، ن.، و رضایی شریف، ع. (1390). بررسی ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو. مجله ناتوانیهای یادگیری. 1(1)، 43-24.
دلاور، ع. (1390). روش تحقیق در روانشناسی و علوم تربیتی. تهران: ویرایش.
حیدری، ط.، شاه میوه اصفهانی، آ.، عابدی، ا.، و بهرامیپور، م. (1391). مقایسه اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانشآموزان نارساخوان. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی. 13(2)، 42-34.
خدامهری، ف.، کافی ماسوله، س. م.، خسروجاوید، م.، و فلاحی، م. (1395). اثربخشی روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد خواندن دانشآموزان پسر مبتلا به نارساخوانی. فصلنامه تحول روانشناختیکودک. 1(2)، 41-53.
دیویس، ر.، و دی و براون، آ. ا. (2002). موهبت نارساخوانی، ترجمه مهناز اخوان تفتی و هایده فیضی پور (1384). تهران: دانشگاه الزهراء.
شریفی، ع.، علیزاده، ح.، غباریبناب، ب.، و فرخی، ن. ع. (1398). مقایسه نیمرخ کارکردهای اجرایی کودکان با نارساییتوجه/ بیشفعالی و کودکان با اختلال یادگیری ویژه در مقایسه با کودکان عادی: با تأکید بر عدم همبودی بین دو اختلال. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 1(30)، 44-28.
شیدایی فیروزآبادی، ط.، تجربهکار، م.، و توحیدی، ا. (1397). تأثیر روش آموزش دیویس بر مهارتهای خواندن و خلاقیت دانشآموزان نارساخوان. سلامت روان کودک. 5(2)، 180-170.
مشهدی، ع. (1388). بررسی کنشهای اجرایی و تأثیر شیوههای درمانگری (دارو درمانگری، آموزش کنشهای اجرایی و ترکیب این دو مداخله) در افزایش کنشهای اجرایی و کاهش نشانههای بالینی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی. رساله دکتری، دانشگاه تربیت مدرس.
بنیسی، پ. (1398). اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر تابآوری و سازگاری دانشآموزان با اختلال یادگیری. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 1(30)، 115-107.
تمجیدتاش، ا.، سیف نراقی، م.، و نادری، ع. ا. (1397). طراحی و اعتبارسنجی الگوی برنامه درسی ترمیمی برای دانشآموزان با اختلالهای یادگیری ویژه در دوره اول ابتدایی. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 4(29)، 80-69.
جانه، م.، ابراهیمی قوام، ص.، و علیزاده، ح. (1391). بررسی کارکردهای اجرایی استدلال، برنامهریزی، سازمان دهی و حافظهکاری در دانشآموزان با و بدون اختلال ریاضی در مقطع ابتدایی استان تهران. فصلنامه روانشناسی افراد استثنائی. 5(2)، 42-21.
حاجلو، ن.، و رضایی شریف، ع. (1390). بررسی ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو. مجله ناتوانیهای یادگیری. 1(1)، 43-24.
دلاور، ع. (1390). روش تحقیق در روانشناسی و علوم تربیتی. تهران: ویرایش.
حیدری، ط.، شاه میوه اصفهانی، آ.، عابدی، ا.، و بهرامیپور، م. (1391). مقایسه اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانشآموزان نارساخوان. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی. 13(2)، 42-34.
خدامهری، ف.، کافی ماسوله، س. م.، خسروجاوید، م.، و فلاحی، م. (1395). اثربخشی روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد خواندن دانشآموزان پسر مبتلا به نارساخوانی. فصلنامه تحول روانشناختیکودک. 1(2)، 41-53.
دیویس، ر.، و دی و براون، آ. ا. (2002). موهبت نارساخوانی، ترجمه مهناز اخوان تفتی و هایده فیضی پور (1384). تهران: دانشگاه الزهراء.
شریفی، ع.، علیزاده، ح.، غباریبناب، ب.، و فرخی، ن. ع. (1398). مقایسه نیمرخ کارکردهای اجرایی کودکان با نارساییتوجه/ بیشفعالی و کودکان با اختلال یادگیری ویژه در مقایسه با کودکان عادی: با تأکید بر عدم همبودی بین دو اختلال. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 1(30)، 44-28.
شیدایی فیروزآبادی، ط.، تجربهکار، م.، و توحیدی، ا. (1397). تأثیر روش آموزش دیویس بر مهارتهای خواندن و خلاقیت دانشآموزان نارساخوان. سلامت روان کودک. 5(2)، 180-170.
مشهدی، ع. (1388). بررسی کنشهای اجرایی و تأثیر شیوههای درمانگری (دارو درمانگری، آموزش کنشهای اجرایی و ترکیب این دو مداخله) در افزایش کنشهای اجرایی و کاهش نشانههای بالینی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- فزون کنشی. رساله دکتری، دانشگاه تربیت مدرس.