TY - JOUR ID - 109277 TI - پیش‌بینی سندرم خستگی مزمن مادران کودکان مبتلا به ‌سرطان بر اساس همدلی و احساس گناه JO - توانمندسازی کودکان استثنایی JA - CECIRANJ LA - fa SN - 2588-3488 AU - افسری, صنم AU - زهرایی, شقایق AU - خدابخش پیرکلانی, روشنک AD - کارشناسی ارشد روان‌شناسی بالینی، گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران AD - استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران AD - دانشیار گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 11 IS - 1 SP - 27 EP - 17 KW - احساس گناه KW - سندرم خستگی مزمن KW - کودکان مبتلا به ‌سرطان KW - همدلی DO - 10.22034/ceciranj.2020.220515.1337 N2 - هدف از پژوهش حاضر، پیش‌بینی سندرم خستگی مزمن در مادران کودکان مبتلا به‌ سرطان بر اساس همدلی و احساس گناه تجربه ‌شده در این افراد بود. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک مبتلا به سرطان، در فاصله تابستان و پاییز سال 1398 بود که 87 نفر با روش نمونه­گیری در دسترس و از طریق پیمایش اینترنتی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه‌های احساس گناه بین‌فردی (IGQ-67)، واکنش بین‌فردی (IRI) و خستگی مزمن چالدر (CFS-11) بود. داده‌ها با روش‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم‌افزار آماری 21Spss- تحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان داد، سندرم خستگی مزمن با احساس گناه کلی و ابعاد آن؛ شامل گناه بازمانده، گناه جدایی، گناه قدرت مطلق و گناه نفرت از خود و با دو بُعد دیدگاه‌گیری و تخیل از همدلی، رابطه مثبت و معناداری داشت. همچنین ابعاد گناه قدرت مطلق و تخیل توانستند 8/60 درصد از واریانس خستگی مزمن را پیش‌بینی نمایند. با توجه به ‌نقش احساس گناه و همدلی در تجربه ‌خستگی مزمن مادران کودکان مبتلا به ‌سرطان،مداخلات روان‌شناختی مربوط به‌ تنظیم و مدیریت هیجانات، می‌تواند نقش بسزایی در کاهش فرسودگی روان‌شناختی آن‌ها داشته باشد. UR - https://www.ceciranj.ir/article_109277.html L1 - https://www.ceciranj.ir/article_109277_63f3bb1e388889aeeef87c5834c9db95.pdf ER -