تأثیر یوگای مغز بر هوش سیال، ادراک بینایی فضایی، پیشرفت تحصیلی و تعادل کودکان آهسته گام

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 استادیار بیومکانیک ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین یوگای مغز بر افزایش هوش، ادراک بینایی- فضایی و پیشرفت تحصیلی و تعادل ایستای کودکان پسر آهسته گام بود. این پژوهش نیمه‌تجربی و به‌صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش‌آموزان پسر (56 پسر) آهسته گام مدرسه ابتدایی استثنائی شهید بهشتی شهر تهران بود. شرکت‌کنندگان پژوهش 20 نفر از پسران آهسته گام با میانگین و انحراف استاندارد سنی (76/0±3/8 سال) بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه 10 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش 12 جلسه تمرینات یوگای مغز را انجام دادند. ابزارهای سنجش شامل آزمون هوش وکسلر کودکان ویرایش پنجم(WISC-V) و آزمون لک‌لک اصلاح شده (MST) بود. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده­های از آزمون  tمستقل استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، تمرینات یوگای مغز تأثیر معنادار بر افزایش هوش سیال (81/0=P)، ادراک بینایی فضایی (16/0=P) و تعادل ایستا (11/0=P) نداشت؛ ولی بر پیشرفت تحصیلی کودکان تأثیر معنادار داشت (04/0=P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بهتر است در کنار سایر آموزش‌های متداول تحصیلی از تمرینات یوگای مغز در پیشرفت تحصیلی کودکان آهسته گام استفاده شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effectiveness of SuperBrain Yoga exercise on fluid intelligence, visual spatial perception, academic achievement and balance in slow paced children

نویسندگان [English]

  • Seyed Kazem Mousavi Sadati 1
  • Abdolrasoul Daneshjoo 2
  • Marjan Jirsaraei Bazargard 3
1 Assistant Professor of Motor Behavior, Department of Sport Science and Physical Education, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Assistant Professor of Sport Biomechanics, Department of Sport Science and Physical Education, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
3 MSc of sport injuries and corrective exercises, Department of Physical Education & Sport Sciences, East Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
چکیده [English]

The present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of Superbrain Yoga exercise on fluid intelligence, visual spatial perception, academic achievement and balance in slow paced children. This quasi-experimental study was conducted as a pretest-posttest with control group design. The statistical population of this study consisted of students with intellectual disabilities of Shahid Beheshti Exceptional School in Tehran. The study participants were 20 boys with mean and standard deviation (76/0 ± 3/8) years old who were selected by convenience sampling and randomly assigned into experiment (n=10) and control (n=10) groups. The experiment group performed 12 sessions of Experimental Yoga exercises. The data collection tool was Wechsler Intelligence Scale for Children - Fifth Ed (Karami, 2017) and Modified Stroke Test (Sabzi, Damanpak & Tatari Hasan Gavyar; 2019). The data were analyzed using independent t test. Based on the findings of this study, Superbrain Yoga exercises did not have a significant effect on improving fluid intelligence (P = 0.81), visual spatial perception (P = 0.16) and static equilibrium (P = 0.19), but there was a significant effect on academic achievement of children (p =0.04). The results of this study showed that it would be advisable to use Superbrain Yoga exercises for improving educational achievement for Slow Paced Children, along with other commonly used educational programs.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Superbrain Yoga
  • fluid intelligence
  • spatial vision perception
  • academic achievement
  • balance
  • slow paced
ارجمندنیا، ع. ا.، فتح‌آبادی، ر. ا.، طاهریان، م.، و عاشوری، م. (1396). اثربخشی تمرین‌های حرکتی ریتمیک بر کارکردهای اجرایی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 8(1)، 74-68.
تقیان، ح.، قاسمی، غ. ع.، و صادقی، م. (1396). تأثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی (قدرتی و تعادلی) بر تعادل (ایستا و پویا) و پرخاشگری کودکان پسر 7 تا 14 ساله کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر. فصلنامه علمی- پژوهشی طب توانبخشی. 6(3)، 181-174.
رویت‌وند غیاثوند، ن.، و امیری مجد، م. (1397). اثربخشی نرم‌افزار شناختی کاپیتان لاگ بر حافظه فعال دانش‌آموزان دارای ناتوانی‌های یادگیری. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 9(3)، 15-5.
زیدآبادی‌نژاد، ف.، و ملک‌پور، م. (1393). اثربخشی آموزش مهارت‌های روانی- حرکتی بر پردازش بینایی- فضایی و عملکرد حسی- حرکتی کودکان پیش‌دبستانی دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی. نخستین همایش ملی توانمندسازی فردی اجتماعی افراد با نیازهای ویژه.
سبزی، ا. ح.، دامن‌پاک، س.، و ططری، ح.، و گاویار، م. (1398). اثر دوازده جلسه تمرینات تحریک دهلیزی بر عملکرد تعادلی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی. فصلنامه علمی- پژوهشی طب توانبخشی. 8(3)، 8-1.
سیف نراقی، م.، و نادری، ع. ا. (1393). روانشناسیوآموزش کودکاناستثنائی. تهران: ارسباران.
شریفی، گ.، ارجمندنیا، ع. ا.، و حسن‌زاده، س. (1395). ارزیابی مواد آموزشی برنامه درسی ریاضیات دانش‌آموزان آهسته گام پایه ششم دبستان. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 7(2)، 54-41.
کرمی، ا. (1396). مقیاس هوش وکسلر کودکان ویرایش پنجم (WISC-V). تهران: روان‌سنجی.
نقدی، ن.، قاسم‌زاده، س.، و افروز، س. (1395). تأثیر استفاده از فعالیت‌ها و بازی‌های بدون ساختار پیش از ورود به کلاس درس بر توجه و سازگاری دانش‌آموزان آهسته گام. نشریه توانمندسازی کودکان استثنائی. 7(2)، 8-1.
میرزائی، خ. (1388). پژوهش، پژوهشگری و پژوهش‌نامه نویسی. تهران: جامعه‌شناسان.