اتیسم اختلال عصبی ـ تحولی است که بهوسیله نقص در تعامل اجتماعی، ارتباط کلامی و غیر کلامی و بروز رفتارهای محدود شده و تکراری مشخص، آشکار میشود. هدف اصلی از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان با استفاده از اسب بر بهبود مهارتهای اجتماعی کودک اتیسم و تأثیر آن بر کیفیت زندگی و سلامت روان مادر، بوده است. این پژوهش بهصورت یک مطالعه موردی بر روی پسری هفت ساله اتیستیک انجام پذیرفته است. برای ارزیابی مهارتهای اجتماعی کودک از دفترچه ارزشیابی آمادگی نوآموزان آهستهگام و مقیاس درجهبندی مهارتهای اجتماعی و استفاده شد. سلامت روان مادر با پرسشنامه سلامت عمومی، و کیفیت زندگی مادر با مقیاس کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت اندازهگیری شدند. برنامه مداخله طی 15 هفته، با تأکید بر بازی با اسب و سواری با اسب اجرا شد، سپس دادههای حاصل از ارزیابیها پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با تحلیل کواریانس بررسی شد. نتایج بهدست آمده نشان داد، درمان با استفاده از اسب منجر به بهبود مهارتهای زبانی و اجتماعی، افزایش آگاهی حسی و شناختی، کاهش رفتارهای مشکلساز و کلیشهای، و افزایش سلامت جسمانی کودک، همچنین موجب بهبود سلامت روان، عملکرد اجتماعی و کیفیت زندگی مادر، کاهش خلق منفی شد.