هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هوش هیجانی بر مهارتهای شناختی، رفتاری، هیجانی و انگیزشی نوجوانان با اختلال کمتوجهی/ بیشفعالی بود. این مطالعه، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل 30 نوجوان دختر با اختلال کمتوجهی/ بیشفعالی 13 تا 15 ساله بود. آزمودنیها به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمایش، هوش هیجانی در 12 جلسه 50 دقیقهای آموزش داده شد؛ ولی به گروه کنترل این نوع آموزش ارائه نشد. ابزارهای مورداستفاده، مقیاس درجهبندی کانرز والدین- تجدیدنظر شده (CPRS-R) و پرسشنامه کفایت اجتماعی (SCQ) بود. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری، در نرمافزار 24SPSS- تحلیل شد. نتایج کلی تحلیل کوواریانس چندمتغیری، روی میانگین تفاوت نمرههای پیشآزمون و پسآزمون نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از چهار خردهمقیاس مهارت شناختی، رفتاری، هیجانی یا انگیزشی تفاوت معناداری دارند. نتایج نهایی نشان داد که آموزش هوش هیجانی بر همه خردهمقیاسها اثر مثبت و معناداری داشت (0001/0P<). آموزش هوش هیجانی بر مهارتهای شناختی، رفتاری، هیجانی و انگیزشی نوجوانان با اختلال کمتوجهی/ بیشفعالی اثر معناداری داشت، با توجه به اینکه تقویت این مهارتها منجر به خودتوانمندسازی اجتماعی این نوجوانان میشود؛ بنابراین برنامهریزی جهت آموزش هوش هیجانی به آنها اهمیت ویژهای دارد.